•    Όλες οι επιτυχείς επιχειρήσεις βασίζονται σε μια βασική ιδέα, αυτή είναι η προσφορά της αξίας που γίνεται στην αγορά, ένα προϊόν ή μια υπηρεσία που θα μπορούσε να ικανοποιήσει μια ανάγκη, δηλαδή, κάτι που λύνει ένα πρόβλημα για τον πελάτη και είναι  πρόθυμοι να πληρώσουν.
•    Το επιχειρηματικό μοντέλο εκφράζει την πρόταση αξίας που πραγματοποιεί μια εταιρεία στην αγορά και    περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο δημιουργείται, διανέμεται και διατηρείται αυτή η τιμή.
•    Είναι σημαντικό να κάνουμε μια βαθιά αντανάκλαση για το τι είναι ειδική πρόταση αξίας μας και τι είδους ανάγκες των πελατών και προσδόκιμο είμαστε προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε
•    Για τις μικροεπιχειρήσεις Τεχνών & Τεχνών , η πρόταση αξίας πρέπει να στρέψει γύρω από τις καλλιτεχνικές, βιοτεχνικές ή παραδοσιακές ιδιότητες του προϊόντος, όπως η πρωτοτυπία, η δημιουργικότητα, η αξία κληρονομιάς, τα φυσικά ή αρχικά υλικά, η προγονική γνώση που χρησιμοποιείται για την επεξεργασία του, κ. λπ., που θα μπορούσε να θέσει τη διαφορική τους ενάντια στα βιομηχανικά προϊόντα.
•    Σε μια παγκόσμια αγορά, οι ανάγκες κατανάλωσης είναι σχεδόν ατελείωτες, και είναι δυνατόν να βρεθεί μια εξειδικευμένη ή ένα τμήμα της αγοράς για κάθε τύπο προϊόντος. Αυτό δίνει μεγάλες ευκαιρίες για την εμπορευματοποίηση των χειροποίητων και πρωτότυπων προϊόντων
•    Ως εκ τούτου, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να γνωρίζουμε ποιο στοχευόμενο κοινό στοχεύουμε και να τους αντιμετωπίσουμε μέσω των κατάλληλων καναλιών
•    Για το σκοπό αυτό, το επιχειρηματικό μοντέλο καμβά είναι ένα μεγάλο εργαλείο, που θα μπορούσε να βοηθήσει να προσδιορίσει την αγορά-στόχο, τα μέσα για να φθάσει το κοινό και τις βασικές δραστηριότητες για την ανάπτυξη των εργασιών με επιτυχία.

Το πρώτο μπλοκ δείχνει την εμπορική /  προοπτική της αγοράς, όπου βρίσκονται 3 στοιχεία:
-Τα τμήματα ή ομάδες πελατών-στόχων στους οποίους θα κατευθύνουμε την πρόταση αξίας μας, των οποίων τις ανάγκες πρέπει να έχουμε ερευνήσει
- Η σχέση με τους πελάτες, οι οποίοι είναι οι τρόποι με τους οποίους θα δημοσιοποιεί πρόταση αξία μας στην αγορά και να πείσει τους πελάτες να την αποκτήσουν
-Τα κανάλια διανομής, τα οποία είναι τα μέσα με τα οποία θα παραδώσει το προϊόν ή την υπηρεσία σε πελάτες που το αγοράζουν

Το δεύτερο μπλοκ αντιπροσωπεύει την παραγωγική δομή που επιτρέπει την υλοποίηση της προσφοράς, με 3 στοιχεία:
-Βασικές δραστηριότητες όπως ο σχεδιασμός, η παραγωγή και όλα τα απαραίτητα καθήκοντα για την απόκτηση του προϊόντος/υπηρεσίας. Στην περίπτωση της  τέχνης & χειροτεχνίας  επιχειρήσεις, σχεδιασμός και βιοτεχνία κατασκευής είναι βασικές δραστηριότητες.
-Βασικοί πόροι που είναι οι κρίσιμες εισροές που κάνουν το προϊόν μας μοναδικό και εκτίμησα, όπως η αρχική και υψηλής ποιότητας υλικά
-Δίκτυο συμμαχιών συνεργασίας με άλλους παράγοντες που συνεισφέρουν ή συμπληρώνουν την επιχείρησή μας, όπως προμηθευτές, πράκτορες Logistics ή διανομείς, ή  οποιοδήποτε πράκτορα που συμβάλλει στη δημοσιοποίηση και εκτιμούν το προϊόν μας

 

Το τρίτο μπλοκ αντιπροσωπεύει τις δημοσιονομικές προοπτικές και συνοψίζει σε νομισματικούς όρους τις δραστηριότητες των προηγούμενων τμημάτων:
-Οι εμπορικές δραστηριότητες δημιουργούν μια ροή εσόδων μέσω των πωλήσεων και επίσης μέσω άλλων συμπληρωματικών δραστηριοτήτων
-Οι παραγωγικές δραστηριότητες δημιουργούν έξοδα και η δομή των εξόδων πρέπει να σχεδιάζεται έτσι ώστε να αποζημιώνονται από το εισόδημα
-Η διαφορά μεταξύ της ροής του εισοδήματος και των εξόδων εκφράζει το όφελος της επιχείρησης.

•    Ο υψηλότερος προγραμματισμός είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός, μέσω του οποίου αποφασίζεται σε ποιες επιχειρήσεις και αγορές η  τέχνη & βιοτεχνία  μικροεπιχειρήσεων  θα λειτουργεί και οι μακροπρόθεσμοι στόχοι καθορίζονται λαμβάνοντας υπόψη ότι βρισκόμαστε σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον  όπου η επιτυχία όχι μόνο εξαρτάται από τις αποφάσεις μας αλλά και  από  εκείνες των άλλων ανταγωνιστών.
•    Ο στρατηγικός σχεδιασμός περιλαμβάνει διάφορες φάσεις:
1.    Στρατηγική ανάλυση: εσωτερική (ΤΈΧΝΗ και χειροτεχνία μικρή πλεονεκτήματα και αδυναμίες, πόροι και δυνατότητες) και εξωτερικές (απειλές και ευκαιρίες του περιβάλλοντος, αβεβαιότητα του περιβάλλοντος, χαρακτηριστικά του ανταγωνισμού και της αγοράς)
2.    Ορισμός στρατηγικών, εμπορικών (από την άποψη της παρουσίας στην αγορά) και των οικονομικών (απόδοση των επενδύσεων) στόχους
3.    Ανάλυση πιθανών στρατηγικών ή μονοπατιών για την επίτευξη των στόχων λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα της στρατηγικής ανάλυσης
4.    Επιλογή της καλύτερης δυνατής στρατηγικής σύμφωνα με τα αναμενόμενα αποτελέσματά σας και τη σκοπιμότητα
5.    Ανάπτυξη λειτουργικών και επιχειρησιακών σχεδίων για την εφαρμογή της στρατηγικής και τον έλεγχο της αποτελεσματικότητάς της

•    Για την εκτέλεση του στρατηγικού σχεδίου, η παραγωγική, εμπορική, προμήθεια και επένδυση, η χρηματοδότηση, η διαχείριση των ανθρώπινων πόρων, κλπ., πρέπει να αναπτυχθούν δραστηριότητες.

•    Έτσι ο προγραμματισμός αυτών των λειτουργικών και λειτουργικών δραστηριοτήτων πρέπει να πραγματοποιηθεί από την τέχνη & βιοτεχνία μικροεπιχείρηση, σύμφωνα με τον ακόλουθο  κύκλο:

1.    Εμπορική και πωλήσεις σχέδια, με βάση τις προβλέψεις της ζήτησης, μπορούμε να προβλέψουμε τις πωλήσεις και τα έσοδα
2.    Τα σχέδια παραγωγής, μόλις σχεδιάζονται οι πωλήσεις, είναι δυνατό να καθοριστούν  τι, πόσο, πώς και πότε για να παραγάγει
3.    Προμηθειών και επενδυτικών σχεδίων, δεδομένου ότι για την παραγωγή θα χρειαστούμε υλικά, εργαλεία και εξοπλισμό
4.    Σχέδια προσωπικού, που σχεδιάζουν τι προσωπικό θα χρειαστούμε και με ποια προσόντα  για να αναπτύξουμε τις δραστηριότητές μας
5.    Σχέδια χρηματοδότησης, δεδομένου ότι όλα τα προηγούμενα σχέδια συνεπάγονται δαπάνες και πρέπει να διαθέτουμε τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους για να μπορέσουμε να τις πραγματοποιήσουμε.

•    Όλα αυτά τα σχέδια πρέπει επίσης να καθορίσουν τις ημερομηνίες κατά τις οποίες θα πραγματοποιηθούν οι δραστηριότητες (προσωρινός προγραμματισμός) και τις ροές εσόδων και δαπανών που θα συνεπάγονται (προϋπολογισμός).

 

•    Οι βασικές δραστηριότητες πραγματοποιούνται συνήθως από τον κύριο τεχνίτη ή καλλιτέχνη, δεδομένου ότι αντικατοπτρίζουν την εμπειρία και την τεχνογνωσία, την τεχνογνωσία του εμπορίου.
•    Άλλες δραστηριότητες που είναι πιο εγκάρσιες σε κάθε επιχείρηση θα πρέπει να ανατεθεί ή να αναθέσει σε εξωτερικούς συνεργάτες: οικονομική και λογιστική διαχείριση, τιμολόγηση ή διαχείριση ιστοσελίδων για την εμπορία, συμπεριλαμβανομένης της πώλησης η ίδια μέσω της σύνδεσης με εμπορικά δίκτυα ή Διανομείς.
•    Ο συντονισμός μεταξύ αυτών των δραστηριοτήτων είναι ουσιώδης και ένας καλός αρχικός σχεδιασμός είναι βασικός, αλλά τότε πρέπει να διασφαλιστεί ότι οι βασικές δραστηριότητες επικοινωνούν μεταξύ τους για να συνδυάσουν τις προσπάθειές τους για τον κοινό σκοπό. Για παράδειγμα, οι αγορές θα πρέπει να συντονίζονται με την παραγωγή ώστε να εξασφαλίζεται ότι τα απαραίτητα υλικά είναι διαθέσιμα όταν χρειάζεται, η συντήρηση θα πρέπει να συντονίζεται με την παραγωγή ώστε να μην παρεμβαίνει στα προγράμματα, κλπ.
•    Στις μικροεπιχειρήσεις, ο συντονισμός λαμβάνεται βασικά από την επικοινωνία, η οποία πρέπει να είναι σταθερή και ρευστή μεταξύ των ανθρώπων που είναι υπεύθυνοι για τις βασικές δραστηριότητες,  και  από  την αρχή που εποπτεύει το σύνολο.

•    Ο σχεδιασμός του οργανισμού συνίσταται στον καθορισμό των καθηκόντων που πρέπει να εκτελεστούν, των σχέσεων μεταξύ τους και της ιεραρχίας που θα εποπτεύουν και θα διασφαλίζουν το συντονισμό του συνόλου.
•    Η οργανωτική δομή αντιπροσωπεύεται στο  οργανόγραμμα, το οποίο αντικατοπτρίζει τα όργανα (θέσεις, περιοχές, τμήματα ή τμήματα) και τη σχέση μεταξύ τους (σχέσεις αρχής και εργασιακές σχέσεις)

 

 

•    Οι σχέσεις εργασίας και αρχής πρέπει  να είναι σαφείς: όλοι πρέπει να γνωρίζουν ποιος λογοδοτεί και ποια καθήκοντα πρέπει να εκτελούν, καθώς και με ποιον θα πρέπει να αλληλεπιδρούν στην εργασία τους για να λαμβάνουν εισροές ή να παραδίδουν τα αποτελέσματα τους.

•    Σε κάθε ανθρώπινη οργάνωση, η διαχείριση είναι απαραίτητη για να εξασφαλιστεί ο συντονισμός και η επίτευξη  των στόχων.
•    Η κατεύθυνση στις μικροεπιχειρήσεις καλύπτει συνήθως όλες τις διαχειριστικές δραστηριότητες που αντιστοιχούν στον κύριο τεχνίτη, δεδομένου ότι δεν υπάρχει συνήθως καμία ιεραρχία με διάφορα επίπεδα ούτε εξειδικευμένοι διευθυντές σε καθεμία από τις λειτουργικές περιοχές.
•    Η διοίκηση συνίσταται στον σχεδιασμό, την οργάνωση, τη σκηνοθεσία των επιδόσεων και του ελέγχου των ανθρώπων, έτσι ώστε:
−    καταρτίζονται σχέδια (στόχοι, στρατηγικές, δραστηριότητες)
−    διαθέσιμοι πόροι (χώροι εργασίας, άνθρωποι, καθήκοντα, ευθύνες)
−    η απόδοση των ανθρώπων διεγείρεται και ενισχύεται  (οδηγώντας, επικοινωνώντας, παρακινώντας) και
−    τα αποτελέσματα ελέγχονται για να δουν εάν αντιστοιχούν σε αυτό που προγραμματίστηκε (έλεγχος και διόρθωση των αποκλίσεων από τους στόχους).

•    Ο έλεγχος είναι η διαχειριστική λειτουργία που εξασφαλίζει ότι η επιχείρηση προχωρά προς τους στόχους της σύμφωνα με το σχέδιο.
•    Περιλαμβάνει επίσης διάφορες δραστηριότητες, όπως:
−    Επαληθεύστε, καθώς τα αποτελέσματα τηρούνται,
−    σύγκριση, καθώς αντιμετωπίζουν  τους προγραμματισμένους στόχους,
−    αξιολογούνται εάν υπάρχει απόκλιση και εάν αυτό είναι σημαντικό και, τέλος,
−    σωστά, καθώς οι αποφάσεις λαμβάνονται για να διορθωθεί αυτό που δεν λειτουργεί σωστά.
•    Ο έλεγχος βασίζεται σε δείκτες  (KPI-βασικό δείκτη απόδοσης), τα οποία είναι τα μέτρα που λαμβάνονται από μεταβλητές που είναι σημαντικές για μια καλή πρόοδο των επιχειρήσεων: τα στοιχεία των πωλήσεων, αναλογίες του δημοσίου, χρέος, τον κύκλο εργασιών των προϊόντων, ο μέσος χρόνος πωλήσεων, το κόστος παραγωγής, το προσωπικό ωριαίο κόστος, κλπ.
•    Γνωρίζοντας πώς να καθιερώσει τους πιο κατάλληλους δείκτες για την επιχείρησή μας τέχνη είναι απαραίτητη και απαιτεί μια καλή γνώση των διαδικασιών εργασίας μας και μια καλή κατανόηση του τι κάνει να πετύχει ή να αποτύχει σε αυτό, δηλαδή, ποιοι είναι οι κρίσιμοι παράγοντες  για την επιτυχία των επιχειρήσεων.