Τα άτομα σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς των οργανισμών λαμβάνουν αποφάσεις. Αυτό, κάνουν επιλογές από δύο ή περισσότερες εναλλακτικές λύσεις. Οι αποφάσεις λαμβάνονται προς το βέλτιστο συμφέρον της οργάνωσης. Για το θέμα αυτό, οι αποφάσεις που λαμβάνονται από την οργάνωση είναι να ελαφρύνει το δρόμο προς τα εμπρός. Κάθε οργανισμός πρέπει να λαμβάνει αποφάσεις σε ένα σημείο ή έναάλλο ως    μέρος της διαχειριστική διαδικασία. Ως μάλιστα, ικανή να λάβει κρίσιμες αποφάσεις είναι ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά που κάθε διαχειριστής θα πρέπει να έχει, είτε πρόκειται για το ανώτατο επίπεδο ή μεσαίο ή επίπεδο εισόδου. Για παράδειγμα, οι διευθυντές ανώτατου επιπέδου λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με τους στόχους της οργάνωσής τους, πού να εντοπίσουν τις εγκαταστάσεις παραγωγής, τι νέες αγορές μετακινούνται και ποια προϊόντα ή υπηρεσίες να προσφέρουν. Μεσαίου και χαμηλότερο επίπεδο διευθυντές λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με εβδομαδιαία ή μηνιαία προγράμματα παραγωγής, τα προβλήματα που προκύπτουν, αμοιβές αυξήσεις, και την πειθαρχία των εργαζομένων. Ενώ η μικρή οργάνωση περιλαμβάνει όλα τα επίπεδα των διευθυντών, οι σύνθετες οργανώσεις εξαρτώνται κατά ένα μεγάλο μέρος από μια ομάδα επαγγελματιών που εκπαιδεύονται ειδικά για να κάνουν όλα τα είδη των αποφάσεων. Ωστόσο, η λήψη αποφάσεων δεν είναι κάτι που μόνο οι διαχειριστές κάνουν. Όλα τα οργανωτικά μέλη λαμβάνουν αποφάσεις που επηρεάζουν τις εργασίες τους και την οργάνωση για τηνοποία  εργάζονται.

Όπως ειπώθηκε στο προηγούμενο τμήμα, η λήψη αποφάσεων αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της σύγχρονης διαχείρισης. Ουσιαστικά, η ορθολογική ή ορθή λήψη αποφάσεων λαμβάνεται ως η  πρωταρχική λειτουργία της διαχείρισης. Οι αποφάσεις παίζουν σημαντικούς ρόλους καθώς καθορίζουν τόσο τις οργανωτικές όσο και τις διαχειριστικές δραστηριότητες. Μια απόφαση μπορεί να οριστεί ως μια πορεία δράσης που επιλέγεται σκόπιμα από ένα σύνολο εναλλακτικών λύσεων για την επίτευξη οργανωτικών ή διαχειριστικών στόχων ή στόχων.

Σύμφωνα με το λεξικό της Οξφόρδης προχωρημένο μαθητή ο όρος λήψης αποφάσεων μέσα-η διαδικασία της απόφασης σχετικά με κάτι σημαντικό, ειδικά σε μια ομάδα ανθρώπων ή σε μια οργάνωση.

Όπως ισχυρίζεται ο Chris Ogueri, η λήψη μιας απόφασης συνεπάγεται ότι υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές που πρέπει να εξεταστούν, και σε μια τέτοια περίπτωση δεν θέλουμε μόνο να προσδιορίσει όσες από αυτές τις εναλλακτικές λύσεις όσο το δυνατόν,  αλλά να επιλέξουν το ένα που: (1) έχει την υψηλότερη πιθανότητα επιτυχίας ή της αποτελεσματικότητας και (2) ταιριάζει καλύτερα με τους στόχους μας, τις επιθυμίες, τον τρόπο ζωής, τις αξίες, και ούτω καθεξής. Οι δύο σημαντικές ιδέες εδώ είναι ότι πρώτα, πρέπει να υπάρχουν κάποιες γνήσιες εναλλακτικές λύσεις για να διαλέξετε. Σημειώστε ότι "κάντε το" ή "μην το κάνετε" δεν πληροί τις προϋποθέσεις ως ένα σύνολο εναλλακτικών λύσεων. Μόνο το "Κάνε αυτό" ή "Κάνε κάτι άλλο" πραγματικά πληροί τις προϋποθέσεις. Δεύτερον, κάθε απόφαση πρέπει να ληφθεί υπό το πρίσμα κάποιων προτύπων απόφασης. Αυτό το πρότυπο συνήθως εκφράζεται με τη μορφή κριτηρίων, τα οποία αντικατοπτρίζουν τις αξίες και τις προτιμήσεις του κατασκευαστή αποφάσεων. Αυτές οι αξίες και οι προτιμήσεις επηρεάζονται συχνά από ορισμένους παράγοντες, cooperatIve  κανόνες ή Πολιτισμός, νόμος, βέλτιστες πρακτικές, και ούτω καθεξής.

Η λήψη αποφάσεων έχει πολλά χαρακτηριστικά, μερικά από τα οποία εξετάζονται κατωτέρω:

1.    Ηλήψη αποφάσεωνσυνεπάγεται επιλογή-λήψη αποφάσεων επιλέγει μεταξύ δύο ή περισσοτέρων εναλλακτικών μαθημάτων δράσης. Έτσι, είναι η διαδικασία της επιλογής μιας λύσης από πολλά διαθέσιμα. Η εναλλακτική επιλογή μπορεί να είναι σωστή ή εσφαλμένη. Αυτό, ωστόσο, θα αποφασιστεί στο μέλλον, όταν τα αποτελέσματα εκδηλώνεται.
2.    Η συνεχής δραστηριότητα/διαδικασία-λήψη αποφάσεων είναι μια συνεχής και δυναμική διαδικασία. Διαποτίζει όλη την οργανωτική δραστηριότητα. Οι διευθυντές πρέπει να λαμβάνουν αποφάσεις για διάφορα πολιτικά και διοικητικά θέματα. Είναιμια ατέρμονηδραστηριότητα στη διαχείριση.
3.    Διανοητική/πνευματική δραστηριότητα-η λήψη αποφάσεων είναι μια νοητική και πνευματική δραστηριότητα ή διαδικασία και απαιτεί γνώση, δεξιότητες, εμπειρία και ωριμότητα από την πλευρά της  απόφασης-Maker.
4.    Βάσει αξιόπιστων πληροφοριών/σχολίων-οι ορθές αποφάσεις βασίζονται πάντα σε αξιόπιστες πληροφορίες. Η ποιότητα της λήψης αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα ενός οργανισμού μπορεί να βελτιωθεί με την υποστήριξη ενός αποτελεσματικού και αποτελεσματικού συστήματος διαχείρισης πληροφοριών.
5.    Στόχος προσανατολισμένη διαδικασία-λήψη αποφάσεων έχει ως στόχο να παρέχει μια λύση σε ένα δεδομένο πρόβλημα ή δυσκολία που αντιμετωπίζει μια οργάνωση.
6.    Μέσα και όχι η λήψη τελικών αποφάσεων είναι ένα μέσο για την επίλυση ενός προβλήματος ή για την επίτευξη ενός στόχου ή στόχου και όχι του αυτοσκοπού.
7.    Αφορά το συγκεκριμένο πρόβλημα-η λήψη αποφάσεων δεν είναι ταυτόσημη με την επίλυση προβλημάτων, αλλά έχει τις ρίζες της σε ένα πρόβλημα.
8.    Χρονοβόρα δραστηριότητα-η λήψη αποφάσεων είναι μια χρονοβόρα δραστηριότητα, καθώς διάφορες πτυχές χρειάζονται προσεκτική εξέταση πριν από τη λήψη της τελικής απόφασης. Για τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων, πρέπει να ολοκληρωθούν διάφορα βήματα. Αυτό καθιστά τη λήψη αποφάσεων μια χρονοβόρα δραστηριότητα.
9.    Χρειάζεται αποτελεσματική επικοινωνία-λαμβάνονται αποφάσεις πρέπει να κοινοποιούνται σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη για τις κατάλληλες δράσεις παρακολούθησης. Οι αποφάσεις αυτές θα παραμείνουν στο χαρτί μόνο  Εάν δεν κοινοποιηθούν στα ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Οι δράσεις παρακολούθησης δεν θα είναι δυνατές ελλείψει αποτελεσματικής επικοινωνίας.
10.    Η διάχυτη διαδικασία λήψης αποφάσεων είναι διάχυτη. Αυτό σημαίνει ότι οι διαχειριστές που εργάζονται σε όλα τα επίπεδα πρέπει να λαμβάνουν αποφάσεις για θέματα που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία τους.
11.    Υπεύθυνη εργασία-λήψη αποφάσεων είναι μια υπεύθυνη δουλειά, όπως λανθασμένες αποφάσεις αποδειχθεί ότι είναι υπερβολικά δαπανηρή για την οργάνωση. Οι ιθύνοντες πρέπει να είναι ώριμοι, πεπειραμένοι, γνώστες και λογικοί στην προσέγγισή τους.

Ηλήψη αποφάσεων    δεν χρειάζεται να αντιμετωπιστεί ως routinε  και περιστασιακή δραστηριότητα. Είναι μια λεπτή και υπεύθυνη εργασία  (Ogueri 2019).

Στυλ οδηγίας

Οι ιθύνοντες που χρησιμοποιούν το στυλ της οδηγίας έχουν χαμηλή ανοχή στην ασάφεια και είναι λογικοί στον τρόπο σκέψης τους. Είναι αποτελεσματικοί και λογικοί. Οι τύποι της οδηγίας λαμβάνουν γρήγορες αποφάσεις και εστιάζουν στη βραχυπρόθεσμη λειτουργία. Η αποτελεσματικότητά τους και η ταχύτητά τους στη λήψη αποφάσεων συχνά έχουν ως αποτέλεσμα τη λήψη αποφάσεων με ελάχιστες πληροφορίες και την αξιολόγηση μερικών εναλλακτικών λύσεων.

Πότε χρησιμοποιείται η οδηγία για τη λήψη αποφάσεων

Αυτό το ύφος της λήψης αποφάσεων ταιριάζει  καλά σε καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από τη σταθερότητα, επαναλαμβανόμενα μοτίβα, και συνεπή γεγονότα. Τις αποφάσεις περί αποθεματικών για περιπτώσεις όπου υπάρχει σαφής και αδιαμφισβήτητη σχέση αιτίας και αποτελέσματος · με άλλα λόγια, υπάρχει μια σωστή απάντηση και κατανοείται συλλογικά.

Σημάδια που πρέπει να χρησιμοποιήσετε μια διαφορετική προσέγγιση

Όταν οι επιχειρήσεις λειτουργούν ομαλά, είναι εύκολο για τους ηγέτες να πέσουν θύματα εφησυχασμό. Οι ηγέτες πρέπει να έχουν επίγνωση της μεταβαλλόμενης πολυπλοκότητας συγκεκριμένων καταστάσεων. Εάν αρχίσετε να χρησιμοποιείτε άμεσες αποφάσεις για να κάνετε περίπλοκες εργασίες απλές, θα πρέπει να αλλάξετε την προσέγγισή σας. Καταλάβετε ότι οι μεταβαλλόμενες συνθήκες καλούν για αλλαγή του στυλ λήψης αποφάσεων.

Αναλυτικό στυλ
Οιιθύνοντες με ένα αναλυτικό ύφος έχουν την πολύ μεγαλύτερη ανοχή για την ασάφεια από το ύφος οδηγίας. Θέλουν περισσότερες πληροφορίες πριν από τη λήψη μιας απόφασης και να εξετάσει περισσότερες εναλλακτικές λύσεις από ό, τι οδηγία style-Maker κάνει. Αναλυτικοί ιθύνοντες χαρακτηρίζονται ως προσεκτικοί ιθύνοντες με τη δυνατότητα να υιοθετήσουν ή να αντιμετωπίσουν με μοναδικές καταστάσεις.

Πότε να χρησιμοποιήσετε αναλυτική λήψη αποφάσεων
Οι αναλυτικές αποφάσεις είναι χρήσιμες σε περιπτώσεις όπου μπορεί να υπάρχουν περισσότερες από μία σωστές απαντήσεις. Χρησιμοποιήστε αυτό το ύφος της λήψης αποφάσεων για την επίλυση προβλημάτων όπου η αιτία-και-επίδραση σχέση είναι ορατή,  αλλά δεν είναι αμέσως εμφανής. Κατά κύριο λόγο, χρησιμοποιείτε αυτήν την προσέγγιση για να εξερευνήσετε διάφορες επιλογές ή λύσεις και να χρησιμοποιήσετε τη διαχείριση βάσει γεγονότων για να καθοδηγήσετε την κατάλληλη ενέργεια.

Σημάδια που πρέπει να χρησιμοποιήσετε μια διαφορετική προσέγγιση
Το πιο σημαντικό προειδοποιητικό σημάδι της κατάχρησης του αναλυτικού στυλ απόφαση είναι παράλυση ανάλυση. Αν βρείτε τον εαυτό σας να λειτουργεί σε μια κατάσταση υπερανάλυσης ή υπερσκέψη χωρίς δράση ή την επίτευξη μιας απόφασης, θα πρέπει να μειωθεί αυτή η προσέγγιση.

Εννοιολογικό στυλ
Τα άτομα με εννοιολογικό στυλ τείνουν να είναι πολύ ευρύ στην προοπτική τους και να εξετάσουμε πολλές εναλλακτικές λύσεις. Εστιάζουν μακροπρόθεσμα και είναι πολύ καλοί στην εύρεση των δημιουργικών λύσεων στα προβλήματα.

Πότε να χρησιμοποιήσετε την εννοιολογική λήψη αποφάσεων
Εφαρμόστε εννοιολογική λήψη αποφάσεων σε προβλήματα που συνεπάγονται πολλές ανταγωνιστικές ιδέες. Αυτό το ύφος τηςλήψης αποφάσεων  είναι καταλληλότερο για τις καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από απρόβλεπτη και κατάλληλη για δημιουργικές και καινοτόμες προσεγγίσεις. Σε αυτά τα σενάρια, μπορείτε να βρείτε δεν υπάρχει άμεση λύση, αλλά τα μοτίβα εμφανίζονται με την πάροδο του χρόνου. Χρησιμοποιώντας ένα εννοιολογικό ύφος των λογαριασμών λήψης αποφάσεων για μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και άγνωστες μεταβλητές.  

Σημάδια που πρέπει να χρησιμοποιήσετε μια διαφορετική προσέγγιση
Εάν η απόφαση που πρέπει να κάνετε περιλαμβάνει μια κατάσταση που χρειάζεται δομή και καθορισμένα αποτελέσματα, δεν πρέπει να χρησιμοποιήσετε μια εννοιολογική προσέγγιση. Επίσης, οι αποφάσεις που πρέπει να οδηγήσουν στα άμεσα αποτελέσματα και τις περιστάσεις όπου υπάρχει λίγος χώρος για το λάθος δεν εμπίπτουν στην εννοιολογική λήψη αποφάσεων.

Συμπεριφοριστικό ύφος
Οι φορείς λήψης αποφάσεων με ένα στυλ συμπεριφοράς λειτουργούν καλά με τους άλλους. Ανησυχούν για τα επιτεύγματα των γύρω τους και είναι δεκτικοί σε προτάσεις από άλλους. Συχνά χρησιμοποιούν συσκέψεις για να επικοινωνούν, αν και προσπαθούν να αποφύγουν τη σύγκρουση. Η αποδοχή από άλλους είναι σημαντική σε αυτό το ύφος λήψης αποφάσεων.

Πότε να χρησιμοποιείτε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων συμπεριφοράς
Όπως η εννοιολογική λήψη αποφάσεων, το ύφος συμπεριφοράς απαιτεί την προληπτική επικοινωνία. Αυτό το ύφος παίρνει μια πιό αναδρομική προσέγγιση με τη συζήτηση των λύσεων που έχουν εργαστεί στο παρελθόν παρά την προσπάθεια να αποκαλυφθούν τα νέα σχέδια.

Σημάδια που πρέπει να χρησιμοποιήσετε μια διαφορετική προσέγγιση
Εάν οι συνεδρίες συζητήσεων ομάδας δεν καταλήξουν ποτέ σε συμφωνία, ίσως χρειαστεί να εξετάσετε μια άλλη προσέγγιση. Αντίθετα, εάν δεν υπάρξουν νέες ιδέες ή κανείς δεν αμφισβητεί τις απόψεις, η συμπεριφορά λήψης αποφάσεων μπορεί να μην είναι η καλύτερη επιλογή. Ενώ αυτό το ύφος τηςλήψης αποφάσεων  εργάζεται για να ωφελήσει την ομάδα συνολικά, απαιτεί έναν καθορισμένο και αποφασιστικό ηγέτη για να πάρει τα πράγματα που ολοκληρώνονται. Εάν είναι απαραίτητο, ψάξτε τους τρόπους και τα πειράματα για να αναγκάσετε τους ανθρώπους για να σκεφτούν έξω από αυτό που είναι οικείο.

Ο ηγέτης αποφασίζει μόνο & ανακοινώνει στα    μέλη της ομάδας.
Αυτό το ύφος  παίρνει λίγο χρόνο και καμία συμμετοχή.   Χρησιμοποιείται ειδικά σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όπου η άμεση δράση είναι κρίσιμη. Η είσοδος δεν είναι χρήσιμη, η γρήγορη δράση και η άμεση συμμόρφωση είναι αυτό που μετράει. Δυστυχώς, ορισμένοι ηγέτες χρησιμοποιούν αυτό το επίπεδο, όταν δεν υπάρχει έκτακτης ανάγκης και περισσότερο χρόνο θα μπορούσε να ληφθεί για τη συμμετοχή των άλλων και να χρησιμοποιήσετε ένα άλλο  decision-making  στυλ.

Ο ηγέτης συγκεντρώνει τα στοιχεία από τα μέλη της ομάδας  ως  άτομα και αποφασίζει.
Ο ηγέτης επιδιώκει τη συμβολή, συνήθως για να καλύψει τα τυφλά σημεία και να ενισχύσει το βάθος κατανόησής τους γύρω από το ζήτημα που αποφασίζεται. Βασικά άτομα κατέχουν σημαντικές πληροφορίες και να μην τους συμβουλεύεται θα ήταν ανόητο.

Ο ηγέτης συγκεντρώνει τα στοιχεία από την ομάδα  και αποφασίζει.
Ο ηγέτης διεξάγει μια ομαδική  συνάντηση και ζητά τη συμβολή τους · ακούει τις ιδέες των  ομάδων  και στη συνέχεια παίρνει αυτές τις πληροφορίες και αποφασίζει.

Ομαδική λήψη αποφάσεων από τοκτίριο c onsensus.
Σε αυτό το επίπεδο ο ηγέτης είναι μέρος της ομάδας  και αυτός/αυτή είναι μόνο μία ψήφος/φωνή μεταξύ πολλών. Ο Όμιλος επεξεργάζεται όλες τις  σχετικές πληροφορίες  , θέτει σε κίνδυνο τις θέσεις μέχρι να συμφωνήσουν όλοι. Η συναίνεση επιτυγχάνεται όταν όλοι αισθάνονται άνετα με την απόφαση, αισθάνεται όπως τις σκέψεις και τις απόψεις τους έχουν ακουστεί και όλοι συμφωνούν να σταθεί πίσω από την απόφαση.

Ο ηγέτης αναθέτει  τη λήψη αποφάσεων  με κριτήρια/περιορισμούς  στην ομάδα.
Ο ηγέτης εκχωρεί πλήρως την απόφαση στην ομάδα    και δεν αποτελεί μέρος τωνσυζητήσεων γιατη λήψηαποφάσεων. Αυτό το επίπεδο απαιτεί από τον ηγέτη να είναι πολύ σαφής με την  ομάδα  ως προς το ποια είναι τα κριτήρια/περιορισμούς που πρέπει να πληρούνται για την απόφασή τους να είναι σε θέση να προχωρήσουμε προς τα εμπρός. Η μη τήρηση αυτών των κριτηρίων θα μπορούσε να οδηγήσει στην αποστολή της ομάδας  πίσω στο σχέδιο ή τον ηγέτη που επιλέγει μια επιλογή πτώσης πίσω και να χρησιμοποιήσει ένα άλλο επίπεδο για τη μετακίνηση της απόφασης προς τα εμπρός.  Ο υπεύθυνος ηγέτης θα πρέπει να διατηρήσει την αρχή της τελικής έγκρισης της απόφασης που ανατέθηκε σε εξωτερικούς συνεργάτες στην ομάδα.

Η λήψη αποφάσεων είναι μέρος της καθημερινής ζωής. Μερικοί το θεωρούν τέχνη, άλλοι επάρκεια. Οι αποφάσεις μπορεί να είναι προσωπικές ή επαγγελματικές, αλλά, σε κάθε περίπτωση, οι επιλογές θα έχουν συχνά μακροχρόνιες συνέπειες. Με άλλα λόγια, οι αποφάσεις που κάνουμε έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν τους εαυτούς μας και τους άλλους βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Ως εκ τούτου, είναι πολύτιμο να κατέχει ένα σύνολο  δεξιοτήτωνs  που θα σας επιτρέψει να αντικατοπτρίζουν και να ζυγίσει εναλλακτικές λύσεις-τελικά την εκλογή της επιλογής που είναι η καταλληλότερη για κάθε κατάσταση.

Αν και η λήψη αποφάσεων περιγράφεται τυπικά ως «επιλογή μεταξύ εναλλακτικών λύσεων», η άποψη αυτή είναι υπερβολικά απλοϊκή. Στην πραγματικότητα,η λήψη αποφάσεων είναι μια ολοκληρωμένη διαδικασία, όχι μόνο μια απλή πράξη επιλογής μεταξύ εναλλακτικών λύσεων. Ακόμη και για κάτι ως ευθεία προς τα εμπρός, όπως αποφασίζουν πού να πάνε  για  μεσημεριανό γεύμα, κάνετε περισσότερα από ό, τι απλά επιλέγουν τα ζυμαρικά  ή  μπριζόλα. Χορηγημένος, δεν μπορείτε να ξοδεψετε πολύ χρόνο σκεπτόμενος μια απόφαση μεσημεριανού γεύματος, αλλά συνεχίζετε ακόμα τη διαδικασία κατά το λήψη αυτής της απόφασης.

Ανάλογα με την πηγή και ορισμένες έννοιες, η λήψηαποφάσεωνπεριγράφεται ως μια διαδικασία που αποτελείται από 6 έως 11 βήματα. Σε αυτή τη μονάδα θα παρουσιάσουμε την έννοια που προσδιορίζει έναn    8 βήμα  procesτης λήψης αποφάσεων. Αρχίζει με τον εντοπισμό ενός προβλήματος και κριτηρίων απόφασης και την κατανομή βαρών σε αυτά τα κριτήρια · στη συνέχεια, κινείται προς την ανάπτυξη, την ανάλυση, και την επιλογή μιας εναλλακτικής λύσης που μπορεί να επιλύσει το πρόβλημα? υλοποιεί την εναλλακτική λύση, και συμπεραίνει με την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της απόφασης.   Η διαδικασία αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την περιγραφή τόσο της ατομικής όσο και της ομαδικής λήψης αποφάσεων.

1.    Εντοπισμός προβλήματος
Η διαδικασία λήψης αποφάσεων αρχίζει με την ύπαρξη ενός προβλήματος ή, πιο συγκεκριμένα, μιας ασυμφωνίας μεταξύ μιας υπάρχουσας και μιας επιθυμητής κατάστασης. Το αποτελεσματικό πρόβλημαδεν είναι απλό ή ασήμαντο. Προκειμένου να προσδιοριστεί ένα πρόβλημα, θα πρέπει να αναγνωρίζουν και να κατανοήσουν τα τρία χαρακτηριστικά του προβλήματος:
•    Πρέπει να έχετε επίγνωση του προβλήματος. Να είστε βέβαιος να προσδιορίσει το πραγματικό πρόβλημα και όχι ένα σύμπτωμα του προβλήματος.
•    Πρέπει να είσαι υπό πίεση για να ενεργήσεις. Ένα πραγματικό πρόβλημα πιέζει τον δημιουργό αποφάσεων να δράσει. ένα πρόβλημα χωρίς πιέσεις για δράση είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να αναβληθεί.
•    Πρέπει να έχετε την εξουσία ή τους πόρους για να ενεργήσει. Όταν κάποιος αναγνωρίζει ένα πρόβλημα και είναι υπό πίεση για να αναλάβει δράση, αλλά δενES  έχουν τους απαραίτητους πόρους, αυτός ή αυτή συνήθως αισθάνεται ότι μη ρεαλιστικές απαιτήσεις που τίθενται επάνω του/της.

2.    Προσδιορισμός των κριτηρίων απόφασης
Μόλις έχετε προσδιορίσει ένα πρόβλημα, τα κριτήρια απόφασης σημαντικό να resolvε  το πρόβλημα πρέπει να προσδιοριστούν. Δηλαδή, θα πρέπει να καθορίσει τι είναι σχετικό με τη λήψη αποφάσεων. Είτε ρητά δηλώνεται είτε όχι, κάθε απόφαση Maker έχει κριτήρια που καθοδηγούν την απόφασή του. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν κριτήρια όπως:
•    Δαπάνες που θα προκύψουν (επενδύσεις που απαιτούνται)
•    Κίνδυνοι που ενδέχεται να παρουσιαστούν (πιθανότητα αποτυχίας)
•    Αποτελέσματα που είναι επιθυμητά (ανάπτυξη της επιχείρησης)

3.    Κατανομή βαρών στα κριτήρια
Εάν τα κριτήρια που προσδιορίζονται στο βήμα 2 δεν είναι εξίσου σημαντικά, ο δημιουργόςτης απόφασηςπρέπει να ζυγίζει τοm προκειμένου να τους δώσει τη σωστή προτεραιότητα στην απόφαση. Μια απλή προσέγγιση στα κριτήρια βάρους είναι να δοθεί το σημαντικότερο κριτήριο ένα βάρος 10 και να εκχωρηθεί έπειτα τα βάρη στο υπόλοιπο  έναντι αυτού του προτύπου. Έτσι, ένα κριτήριο με βάρος 10 θα είναι δύο φορές πιο σημαντικό από ένα δεδομένο 5. Φυσικά, θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε άλλη κλίμακα ή οποιοδήποτε αριθμό ως το υψηλότερο βάρος. Η ιδέα είναι να δοθεί προτεραιότητα στα κριτήρια που προσδιορίστηκαν στο βήμα 2, αντιστοιχίζοντας ένα βάρος σε κάθε ένα  από αυτά.

4.    Ανάπτυξη εναλλακτικών λύσεων
Το τέταρτο βήμα στη διαδικασία λήψης αποφάσεων απαιτεί από τον δημιουργό της απόφασης να απαριθμήσει βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις που θα μπορούσαν να επιλύσουν το πρόβλημα. Σε αυτό το βήμα, ένας κατασκευαστής αποφάσεων πρέπει να  είναι αρκετά  δημιουργική.

5.    Ανάλυση εναλλακτικών λύσεων
Μετά την αναγνώριση των εναλλακτικών λύσεων, ο δημιουργός της απόφασης πρέπει να αναλύει κριτικά τον καθένα με την εκτίμησή του σε σχέση με τα κριτήρια που καθορίζονται στα βήματα 2 και 3. Από αυτή τη σύγκριση, τα πλεονεκτήματα και οι αδυναμίες της κάθε εναλλακτικής γίνονται εμφανή.

6.    Επιλογή εναλλακτικής
Το έκτο βήμα είναι η επιλογή της καλύτερης εναλλακτικής λύσης μεταξύ αυτών που εξετάζονται. Μόλις όλα τα σχετικά κριτήρια στην απόφαση έχουν σταθμισμένη και βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις που αναλύονται, επιλέγουμε την εναλλακτική λύση που παρήγαγε το υψηλότερο σύνολο στο βήμα 5.

7.    Εφαρμογή των εναλλακτικών
Το βήμα 7 αφορά τη θέση σε δράση της απόφασης. Αυτό περιλαμβάνει τη διαβίβαση της απόφασης για εκείνους που επηρεάζονται από αυτό και να πάρει τη δέσμευσή τους σε αυτό. Αν οι άνθρωποι που  πρέπει να  διενεργήσει μια απόφαση συμμετέχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων  , είναι πιο πιθανό να υποστηρίξει με ενθουσιασμό το αποτέλεσμα από ό, τι αν απλά να τους πω τι    πρέπει  να κάνουν.

8.    Αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της απόφασης
Το τελευταίο βήμα στη διαδικασία λήψηςαποφάσεωνπεριλαμβάνει την αξιολόγηση του αποτελέσματος της απόφασης για να διαπιστώσουμε εάν το πρόβλημα είχε επιλυθεί. Εάν η αξιολόγηση δείχνει ότι το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει, τότε ο δημιουργός της απόφασης πρέπει να αξιολογήσει τι πήγε στραβά.
•    Το πρόβλημα ορίστηκε εσφαλμένα;
•    Έγιναν λάθη κατά την αξιολόγηση εναλλακτικών λύσεων;
•    Ήταν η σωστή εναλλακτική επιλογή, αλλά κακώς εφαρμοστεί;

Οι απαντήσειςSE  μπορεί να σας οδηγήσει να κάνετε εκ νέου ένα προηγούμενο βήμα ή θα μπορούσε ακόμη και να απαιτήσει την έναρξη της όλης διαδικασίας πάνω.

Η ομαδικήλήψη αποφάσεωνείναι ένα είδος συμμετοχικής διαδικασίας στην οποία τα πολλαπλά άτομα δρουν συλλογικά, αναλύουν προβλήματα ή καταστάσεις, εξετάζουν και αξιολογούν εναλλακτικές πορείες δράσης, και επιλέγουν μια λύση ή λύσεις από τις εναλλακτικές λύσεις. Έχει ορισμένα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, λίγα από τα οποία αναφέρονται κατωτέρω:

 Πλεονεκτήματα τηςλήψης αποφάσεων της ομάδας
•    Η ομαδική λήψη αποφάσεων, ιδανικά, εκμεταλλεύεται τις ποικίλες δυνάμεις και την τεχνογνωσία των μελών της. Πατώντας τις μοναδικές ιδιότητες των μελών της ομάδας, είναι πιθανό ότι η ομάδα μπορεί να δημιουργήσει ένα μεγαλύτερο αριθμό εναλλακτικών λύσεων που είναι υψηλότερης ποιότητας από το άτομο μπορεί. Εάν ένας μεγαλύτερος αριθμός εναλλακτικών λύσεων υψηλότερης ποιότητας    δημιουργείται, τότε είναι πιθανό ότι η ομάδα θα φθάσει τελικά σε μια ανώτερη λύση πρόβλημα από το άτομο.
•    Η διαδικασία λήψης αποφάσεων σε ομάδες μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μεγαλύτερη συλλογική κατανόηση της ενδεχόμενης επιλογής δράσης που έχει επιλεγεί, δεδομένου ότι είναι πιθανό ότι πολλοί που επηρεάζονται από την εφαρμογή της απόφασης είχαν πράγματι εισπράξει στην απόφαση. Αυτό μπορεί να προωθήσει μια αίσθηση «κυριότητας» της απόφασης, η οποία είναι πιθανό να συμβάλει στην μεγαλύτερη αποδοχή της πορείας της δράσης που επιλέγονται και μεγαλύτερη δέσμευση από την πλευρά των πληγέντων ατόμων να κάνουν την πορεία της δράσης επιτυχή.

Μειονεκτήματα τηςλήψης αποφάσεων της ομάδας
•    Οι ομάδες είναι γενικά χαμηλότερες για να φθάσουν τις αποφάσεις t από τα άτομα, έτσι μερικές φορές είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθούν σε καταστάσεις όπου οι αποφάσεις πρέπει να γίνουν πολύ γρήγορα.
•    Ένα από τα πιο συχνά αναφερόμενη προβλήματα είναι Groupthink. Groupthink συμβαίνει όταν τα άτομα σε μια ομάδα αισθάνονται πίεση για να συμμορφωθούν με αυτό που φαίνεται να είναι η κυρίαρχη άποψη στην ομάδα. Οι απόψεις της πλειοψηφίας δεν έχουν διασταλεί και οι εναλλακτικές δράσεις δεν διερευνηθούν πλήρως.
•    Η πόλωση ομάδων είναι ένα άλλο πιθανό μειονέκτημα της λήψης αποφάσεων ομάδας. Αυτή είναι η τάση της ομάδας να συγκλίνει σε πιο ακραίες λύσεις σε ένα πρόβλημα. Το φαινόμενο της «επικίνδυνης μετατόπισης» είναι ένα παράδειγμα πόλωσης. Αυτό συμβαίνει όταν η απόφαση της ομάδας είναι πιο επικίνδυνη από ό, τι οποιοδήποτε από τα μέλη της ομάδας θα έχουν κάνει ξεχωριστά. Αυτό μπορεί να οδηγήσει επειδή τα άτομα σε μια ομάδα μερικές φορές δεν αισθάνονται τόσο μεγάλη ευθύνη και λογοδοσία για τις ενέργειες της ομάδας, όπως θα έκαναν αν είχαν κάνει την απόφαση και μόνο.

Τα άτομα έχουν την τάση να σκέφτονται και να αμφισβητούν πριν από την εκτέλεση. Αυτό είναι καρποφόρο στην ανάλυση και την πρόβλεψη της συμπεριφοράς του ατόμου. Η μεμονωμένη λήψη αποφάσεων έχει ορισμένα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, λίγα από τα οποία αναφέρονται κατωτέρω:

Πλεονεκτήματα του μεμονωμένου δecision-μaking
-    Ένα άτομο γενικά κάνει τις έγκαιρες αποφάσεις. Ενώ μια ομάδα κυριαρχείται από διάφορους ανθρώπους, η λήψη αποφάσεων είναι αρκετά  χρονοβόρα. Επιπλέον η συναρμολόγηση των μελών της ομάδας καταναλώνει  επίσης  πολύ χρόνο.
-    Τα άτομα δεν διαφεύγουν των ευθυνών. Είναι υπόλογοι για τις πράξεις και τις επιδόσεις τους. Ενώ σε μια ομάδα,  δεν είναι εύκολο να κρατήσει ένα πρόσωπο υπόλογο για μια λανθασμένη απόφαση.
-    Η ατομικήλήψη αποφάσεωνεξοικονομεί χρόνο, χρήμα και ενέργεια, καθώς τα άτομα κάνουν γενικά άμεση και λογική λήψη αποφάσεων. Από την άλλη πλευρά, η λήψη αποφάσεων της ομάδας  καταναλώνει  πολύ χρόνο, χρήμα και ενέργεια.
-    Οι μεμονωμένες αποφάσεις είναι πιο εστιασμένες και λογικές σε σύγκριση με τις ομαδικές αποφάσεις.

Μειονεκτήματα της ατομικής decision-making
-    Μια ομάδα έχει τη δυνατότητανα συλλέξει περισσότερες πληροφορίες σε σύγκριση με ένα άτομο, ενώ  η λήψη της  απόφασης.
-    Ένα άτομο, ενώ κάνει οποιαδήποτε απόφαση χρησιμοποιεί τις δικές του απόψεις και διαίσθηση. Ενώ μια ομάδα έχει πολλά μέλη, έτσι οι  απόψεις και  οι προσεγγίσεις μεταλλεύματος μ λαμβάνονται    υπόψη και ως εκ τούτου  να οδηγήσουν στην  καλύτερη απόφαση.
-    Μια ομάδα ανακαλύπτει κρυμμένα ταλέντα και την επάρκεια πυρήνα των εργαζομένων ενός οργανισμού.
-    Ένα άτομο δεν θα λάβει υπόψη τα συμφέροντατων    κάθε μέλους,  wνώ μια ομάδα  θα μπορούσε να    λάβει υπόψη το ενδιαφέρον όλων των μελών ενός οργανισμού.

Η ηθική απόφαση αφορά μια κρίση σχετικά με το Τι είναι  σωστό  ή  λάθος.  Μια ηθική απόφαση είναι εκείνη όπου το ένα επιλέγει πώς να ανταποκριθεί σε έναν δεδομένο επιτόπιο τρόποβασισμένο στις αξίες του καλού και του  κακού, σε αντιδιαστολή με μόνο τη σκοπιμότητα ή την αποδοτικότητα. Αυτό σημαίνει ότι ασχολείται με ηθικά θέματα. Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που δείχνουν την ηθική κατάσταση:

a)    Η απόφαση είναι πιθανό να έχει σημαντική επίδραση σε άλλους-αφορά τις βλάβες και τα οφέλη, την εξέταση του κοινωνικού καλού, δηλαδή τις εκτιμήσεις των άλλων πέρα από τον εαυτό.
b)    Η απόφαση είναι πιθανό να χαρακτηριστεί από την επιλογή, στο ότι οι εναλλακτικές πορείες δράσης είναι ανοικτές. Η ηθική απόφαση προϋποθέτει ότι οι αποκριτής έχουν επιλογή.
c)    Ένα ή περισσότερα μέρη αντιλαμβάνονται την απόφαση ως ηθικά σχετική. Ανεξάρτητα από το αν η απόφαση-Maker θεωρεί ότι μια απόφαση που έχει ηθικό περιεχόμενο, αν οι άλλοι το κάνουν, από την απόφαση αμέσως εμπίπτει σε κάποιο βαθμό της ηθικής.

Η δυνατότητα να εκτιμηθεί κατά πόσον κάτι είναι σωστό ή λάθος απαιτεί βασικές γνώσεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να το αξιολογήσουμε (ηθική αιτιολογία) και την αντανάκλαση των κριτηρίων που χρησιμοποιούμε για την παροχή της αξιολόγησης.

Υπάρχουν δύο σημαντικές θεωρίες δεοντολογίας που επιχειρούν να διευκρινίσουν και να δικαιολογήσουν τους ηθικούς κανόνες και τις αρχές: χρηστικότητα (αποκαλούμενη επίσης επακόλουθη)    και δεοντολογική δεοντολογία.  Το Utilitarianism είναι μια θεωρία που δηλώνει ότι μόνο ένα πράγμα-χρησιμότητα-είναι σχετικό με τις ηθικές αποφάσεις. Η επιλογή που παράγει το μεγαλύτερο βοηθητικό πρόγραμμα είναι η μόνη ηθική επιλογή.  Οι αντιδεοντολογικοί πιστεύουν ότι τα καθήκοντα παρακάμπτουν όλα τα άλλα. Το καθήκον είναι ευθύνη, υποχρέωση, δεσμευτική δέσμευση.

 

Τα δεοντολογικά μοντέλα λήψης αποφάσεωνεπιδιώκουν να εκπροσωπήσουν δύο πράγματα: [1] τα διάφορα στάδια της λήψης αποφάσεων περνούν για να ανταποκριθούν σε ένα πρόβλημα δεοντολογίας σε ένα επιχειρηματικό πλαίσιο? [2] οι διαφορετικές επιρροές σε εκείνη την διαδικασία.

I.    Αναγνωρίζουν ένα ηθικό ζήτημα?
II.    Κάνει κάποιου είδους ηθική κρίση σχετικά με αυτό το θέμα?
III.    Εσταθερά την πρόθεση να ενεργήσει κατά την κρίση αυτή?
IV.    Μιααξονική τομογραφία σύμφωνα με τις προθέσεις.

Οι ηθικές κρίσεις μπορούν να γίνουν σύμφωνα με την εξέταση των δικαιωμάτων, του καθήκοντος, των συνεπειών, κ. λπ. (διαφορετικές δεοντολογικές θεωρίες). Ωστόσο, οι περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι οι μάνατζερ έχουν την τάση να στηρίζονται σε συνεπακόλουθη σκέψη. Δείτε στο συνημμένο διαφάνειες το παράδειγμα της δεοντολογίας των επακόλουθων. 

Μεμονωμένοι παράγοντες
Αυτά είναι μοναδικά χαρακτηριστικά του ατόμου που πράγματι κάνει τη σχετική απόφαση. Αυτοί περιλαμβάνουν παράγοντες που δίνονται από τη γέννηση (π.χ. ηλικία, φύλο) και εκείνοι που αποκτήθηκαν από την εμπειρία και την κοινωνικοποίηση (π.χ. εκπαίδευση, στάσεις).

Παράγοντες κατάστασης
Αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του πλαισίου επηρεάζουν εάν το άτομο θα κάνει μια ηθική ή μια ανήθικη απόφαση. Αυτά περιλαμβάνουν παράγοντες που σχετίζονται με το πλαίσιο εργασίας (π.χ. συστήματα ανταμοιβών, ρόλοι εργασίας, οργανωτική κουλτούρα) και εκείνων που σχετίζονται με το ίδιο το θέμα (όπως η ένταση του ηθικού ζητήματος, ή η ηθική πλαισίωση του ζητήματος).

Εξορθολογισμός ανήθικη συμπεριφορά
Εκλογικεύσεις τακτικές είναι ψυχικές στρατηγικές που επιτρέπουν στα άτομα να δουν διεφθαρμένες πράξεις τους, όπως δικαιολογείται. Είναι ένα μέρος της διαδικασίας της ηθικής διαμόρφωσης που δικαιολογεί ανήθικες ενέργειες. Υπό αυτές τις στρατηγικές, μπορούμε να προσδιορίσουμε: άρνηση ευθύνης, άρνηση της ζημίας, άρνηση του θύματος, κοινωνική στάθμιση, έκκληση στην υψηλότερη πίστη, μεταφορά του Λέτζερ (π.χ. τα άτομα υποστηρίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να επιδοθούν στις αποκλίνουσες συμπεριφορές λόγω των δεδουλευμένων πιστώσεων τους). Δείτε συνημμένες διαφάνειες  παραδείγματα ή εξηγήσεις, κ. λπ.