Το αντικείμενο που απεικονίζεται στην εικόνα είναι έργο τέχνης Δαμασκηνού.

Η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε είναι η μοναδική τεχνική της δημιουργίας αυτής της τέχνης από χάλυβα της Δαμασκού.

Τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι χάλυβας, χρυσός, ασήμι και πολλά άλλα.

Το όνομα προέρχεται από την πόλη της Δαμασκού, αν και η καταγωγή αυτής της τέχνης βρίσκεται στην Κίνα και την Ιαπωνία και φυσικά στην Περσία.

Ωστόσο, στην Ισπανία και κυρίως στο Τολέδο, αυτή η λεπτή χαλυβουργία έγινε παλιά μία από τις πιο δημοφιλείς σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Αυτό το βίντεο δείχνει την τεχνική ενός κυρίου crafter αυτής της μεταλλικής τέχνης και τα βήματα που έγιναν για την επίτευξή της.

Ο Miguel Moreno είναι γλύπτης από τη Γρανάδα, του οποίου η δουλειά έχει ταξιδέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Αυτός ο καλλιτέχνης έχει αναπτύξει μια εξαιρετική δουλειά με μεταλλική πλάκα και είναι επίσης συγγραφέας πολλών μνημείων που βρίσκονται σε διάφορες ισπανικές πόλεις. Στο εργαστήριό του, το οποίο είναι ανοιχτό στο κοινό, φοιτούν μαθητές από ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Σφυρηλάτηση και συγκόλληση με συγκόλληση λαδιού και φυσαλίδων με κερί και ασήμι.

Το βίντεο δείχνει την τεχνική που χρησιμοποιούν οι τεχνίτες για να παράγουν ένα χειροποίητο μαχαίρι. Οι τεχνίτες δουλεύουν το μέταλλο όταν είναι ακόμη ζεστό και μετά δίνουν το σχήμα. Τέλος, δουλεύουν το ξύλο για να φτιάξουν τη λαβή και τα συναρμολογούν.

Τα μαχαιροπίρουνα είναι μία από τις σημαντικότερες βιοτεχνικές δραστηριότητες στο Taramundi από τον 18ο αιώνα. Τα μαχαίρια έχουν τρία θεμελιώδη μέρη, δηλαδή τη λεπίδα, τη λαβή και το δαχτυλίδι. Το κύριο υλικό που χρησιμοποιείται για την κατασκευή των λεπίδων είναι ο ανοξείδωτος χάλυβας, ανθεκτικό στην οξείδωση και τη φθορά, αλλά πιο δύσκολο να καλούπι από τον άνθρακα χάλυβα, το παραδοσιακά χρησιμοποιούμενο υλικό. Ο τεχνίτης δουλεύει την εξημέρωση του μετάλλου και χαράζει το ξύλο για να φτιάξει τη λαβή, διακοσμημένη με έγχρωμες γεωμετρίες. Η λεπίδα είναι κατασκευασμένη από γλυκό σίδηρο, ορείχαλκο, ανοξείδωτο χάλυβα και αλπακά, ακόμα και ασημένια. Η χειρολαβή είναι κατασκευασμένη από ξύλο από την περιοχή-κουτί και ερείκη, καθώς και δρυς, ελιά, έβενο κ.λπ., ή ξύλινα υλικά όπως ασημένια, κέρατα ελαφιών ή αγελάδων. Η παραγωγή μαχαιριών και μαχαιριών στο Taramundi προήλθε από τις γεωφυσικές συνθήκες του εδάφους, με εναποθέσεις σιδήρου, αφθονία νερού και δασικού πλούτου, που οδήγησε στην εγκατάσταση οικοδομικών υλικών και κατασκευών σιδήρου.

Ο χαλκός είναι ένα από τα πρώτα μέταλλα που χρησιμοποιούνται από τον άνθρωπο από την Αρχαία Εποχή. Πρόκειται για μεταλλικό πλαστικό και κατάλληλο για σφυρηλάτηση και μηχανική κατεργασία, οπότε είχε μια μεγάλη βιοτεχνική χρήση, τόσο καθαρή όσο και σε κράμα με άλλα μέταλλα, όπως ορείχαλκο ή χαλκό. Χάρη στην άριστη θερμική αγωγιμότητα χρησιμοποιείται για την κατασκευή φωτογραφικών μηχανών, λεβήτων, πηνίων, κλπ. Το Boilemaker είναι το αρχαίο εμπόριο του τεχνίτη που δημιούργησε καζάνια και άλλα μεταλλικά δοχεία, που διανέμονται σε όλη την περιοχή. Η διαδικασία στην κατεργασία του χαλκού ξεκινά από την εξαγωγή του μεταλλεύματος και το πλύσιμο του στη σύντηξη και σιδέρωμα με εργαλεία, όπως σμίλες και σφυριά, και κράμα και χύτευση στην κατάλληλη θερμοκρασία. Περιλαμβάνει επίσης το έργο του σχεδιασμού χαρακτικών με ανάγλυφη χάραξη, στίλβωση και τεχνικές για την προσθήκη χειρολαβών ή επιλογών, για τη συγκόλλησή τους και ούτω καθεξής. Ο χαλκός είναι το πιο χρησιμοποιούμενο υλικό, καθώς και ο ορείχαλκος, ο χαλκός, ο σίδηρος και πιο πρόσφατα το αλουμίνιο.

Η ξυλογλυπτική είναι μια παραδοσιακή τέχνη όπου το ξύλο συγκομίζεται και διαμορφώνεται στο επιθυμητό σχήμα. Χρησιμοποιείται λεμονιά, δρυς, δαμασκηνιά, κερασιά, καρυδιά ή αχλάδια. Τα βασικά εργαλεία είναι τα μαχαίρια, οι σμίλες, τα τρυπάνια και τα πλατφόρμες. Τα αλυσοπρίονα χρησιμοποιούνται επίσης για την κατασκευή μεγάλων αντικειμένων. Ως τεχνική χρησιμοποιείται μια γραμμή κοπής, τραχιά κοπή, πλαστική κοπή ή ανεστραμμένη κοπή. Η επιφανειακή επεξεργασία γίνεται με πάκτωση, βαφή, αποτρίχωση ή ζωγραφική. Σήμερα υπάρχουν περίπου 500 λαϊκοί ξυλογλυπτών στη Σλοβακία. Είναι αφιερωμένα στη δημιουργία γλυπτών, αναγλύφων, καθώς και διάφορα ξύλινα εργαλεία. Στο έργο τους επικρατούν λαϊκά, φυσικά και θρησκευτικά κίνητρα. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στα μηχανικά σκαλισμένα βηθλεμεία, τα μεγαλύτερα από τα οποία βρίσκονται στους δήμους Rajecka Lesna, Terchova και Horni Lidec. Η τσεχοσλοβακική βέλεμη από το χωριό Horni Lidec έχει περισσότερα από 100 σκαλιστά κτίρια και 220 φιγούρες, εκ των οποίων 75 κινούνται επίσης. Στην προεπισκόπηση βίντεο ο κύριος της παραγωγής λαϊκής τέχνης Milan Stieranka παράγει μια διακοσμημένη ξύλινη κούπα. Η κούπα αποτελείται από μια διακοσμητική λαβή και μια κούπα με έναν πυθμένα. Πρώτον, κάνει ένα γραφικό κύριο της λαβής, το οποίο στη συνέχεια μεταφέρει στο ξύλο. Η ακαθάριστη κοπή ακολουθείται από την κοπή των λεπτομερειών. Η αυλάκωση κόβεται στην κούπα, αφού η κούπα έχει εμποτιστεί με το ζεστό νερό, εξαπλώνεται και εισάγεται ο πυθμένας. Τέλος, η κούπα ενώνεται με τη λαβή και τελειώνει.

Όλα τα μέρη του μαχαιριού είναι χειροποίητα: η λεπίδα είναι σφυρηλατημένη από ένα κομμάτι ενός παλιού τροχού βαγόνιου, ο χάλυβας είναι διαφορικά θερμικώς επεξεργασμένος και το τελικό αποτέλεσμα χαράσσεται σε χλωριούχο οξύ για να αποκαλύψει το όμορφο μοτίβο πυριτίας στον χάλυβα. η λαβή είναι χαραγμένη στο σχήμα από ένα κλαδί δέντρου.

Το βίντεο δείχνει την υλοποίηση ενός χειροποίητου πετάλου. Οι τεχνίτες δουλεύουν το σίδερο όταν είναι ακόμη ζεστό, με σφυρί και άλλα εργαλεία, δίνοντας το σχήμα του πετάλου.

Το βίντεο παρουσιάζει την τεχνική που χρησιμοποιεί ένας Βέλγος τεχνίτης για να παράγει ένα χειροποίητο αντίγραφο του Manneken Pis. Ο τεχνίτης δουλεύει το σίδερο, αναπαράγοντας ένα τέλειο αντίγραφο του αγάλματος.

Μια οικογενειακή επιχείρηση ειδικευμένη στη σφυρηλάτηση και την σιδηρουργία που βρίσκεται στην Úbeda, Jaén. Τα έργα τους έχουν απονεμηθεί στις δύο τελευταίες εκδόσεις του βραβείου Ισπανικών Unicaja Crafts στο πλαίσιο της σφυρηλασίας. Είναι επίσης φιναλίστ στην τελευταία έκδοση των Ισπανικών Βραβείων Βιοτεχνίας που χορηγήθηκαν από το Υπουργείο Βιομηχανίας. Η δουλειά τους συνδέεται με την ανάκτηση της ιστορικής κληρονομιάς, γι 'αυτό είχαν πάρει κάποιες παρεμβάσεις στην εθνική αλυσίδα των παραδοσιακών «Παραδόσεων».

Μια σύντομη ταινία βίντεο που δείχνει την απόδοση των πλαστών προϊόντων τελείωσε τελείως στο Iron-Art ένα καλλιτεχνικό εργαστήριο σιδήρου. Η ταινία παρουσιάζει την απόδοση ενός κιγκλιδώματος από χαλυβουργείο. Δείχνει την όλη διαδικασία απόδοσης, ξεκινώντας από το σχεδιασμό μέσω της χαλύβδινης ράβδου κάμψης, η οποία αμμοβολή και βαφή με ειδική βαφή για την προστασία του κιγκλιδώματος από τη διάβρωση. Ο πλοίαρχος εκτελεί μοναδικά προϊόντα που έχουν σχεδιαστεί με παλιά μοτίβα, φτιαγμένα στο χέρι και τελείως τελειωμένα, διακοσμημένα και δημιουργημένα με αρτ νουβό στιλ.

Το βίντεο δείχνει την κατασκευή του σιδήρου από την αρχική φάση. Οι τεχνίτες δουλεύουν το σίδερο όταν είναι ακόμα ζεστό, αφού πυροβολήσουν μέσα στο φούρνο. Δίνουν τη μορφή στο σίδερο χρησιμοποιώντας το σφυρί και άλλα ειδικά όργανα. Τέλος, τα κομμάτια τοποθετούνται μαζί για να δημιουργηθούν διαφορετικά σχήματα και αντικείμενα.

Τα χαλύβδινα μαχαίρια της Δαμασκού κατέχουν μια εξαιρετική θέση ανάμεσα στα μαχαίρια. Η λεπίδα μαχαιριού σχηματίζεται με το χτύπημα τουλάχιστον δύο διαφορετικών τύπων χάλυβα. Αυτό εξασφαλίζει το ωραίο σχέδιο και ότι το μαχαίρι είναι σκληρό και όχι εύθραυστο ταυτόχρονα. Η σωστή θερμοκρασία είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη χαλυβουργία. Έτσι, μέχρι 400 στρώματα σχηματίζονται με σταδιακή κοπή, αναδίπλωση και σφυρηλάτηση συγκόλλησης. Το τελικό σχήμα ψύχεται σε τέφρα και εν συνεχεία σβήνεται. Στη συνέχεια, η λεπίδα είναι γειωμένη, λειασμένη και γυαλισμένη πάνω στο τσόχα. Τέλος, η γυαλισμένη επιφάνεια του υλικού χαράσσεται για να δείξει ένα μωσαϊκό με μια λεπτή και κανονική δομή. Η λαβή αλέθεται για να ταιριάζει καλά στο χέρι. Η λαβή μπορεί να είναι από μαστίγια μαμούθ, απολιθωμένα οστά, κέρατα ή εξωτικά ξύλα. Τελικά, το μαχαίρι είναι ακονισμένο, και ο κρουνός προσπαθεί την ευκρίνεια του. Όταν σφυρηλατήσαμε το χάλυβα Damascus, ο σιδεράς δεν ξέρει μέχρι την τελευταία στιγμή πώς το προϊόν που θα προκύψει θα μοιάζει και αυτό είναι ενδιαφέρον για το έργο του.

Τα μαχαίρια, γνωστά ως τσακούδι, είναι χειροποίητες κατασκευές αποτελούμενες από δύο βασικά μέρη, το μεταλλικό τμήμα, τη λεπίδα, η οποία είναι κατασκευασμένη κυρίως από χάλυβα, και η χειρολαβή από ξύλο, βόδι οστών. ή κέρατο κριού, ανάλογα. Και για τους δύο τύπους μαχαιριών και κιχωρίου, ακολουθείται η ίδια διαδικασία κατασκευής και χρησιμοποιούνται τα ίδια υλικά, αλλά υπάρχει μία σημαντική και σημαντική διαφορά. Το μαχαίρι είναι μαχαίρι πλήρους μεγέθους, ενώ το τσακούδι είναι μαχαίρι ή πτυσσόμενο μαχαίρι, ιδανικό και ασφαλές για να μεταφερθεί στην τσέπη και στην τσάντα. Τα υλικά λαβής είναι εγχώριας προέλευσης, ενώ ο χάλυβας κατασκευάζεται και εισάγεται από το εξωτερικό. Μπορεί επίσης να ασφαλιστεί με χαλύβδινα τμήματα παλαιών μηχανημάτων και αυτοκινήτων. Η χειρολαβή του τσακούδι γίνεται αποκλειστικά από το κέρατο του εμβόλου, λόγω της μεγαλύτερης ευκαμψίας του κατά το χειρισμό του υλικού.

Το υπαίθριο μουσείο στην Pstrazna αποτελείται από ξύλινα κτίρια λαϊκής αρχιτεκτονικής των Σουηδών οροπέδιων. Ανάμεσά τους υπάρχει ένα αντίκες σφυρηλατημένο από το 1856 όπου ο πλοίαρχος Kazimierz Kowalski δείχνει τον εξοπλισμό του σφυρηλάτηση και το έργο του κάνοντας τα πέταλα.

Σε αρκετές περιοχές της Κύπρου χρησιμοποιήθηκαν διάφορα είδη οικιακής χρήσης, όπως αγγεία και δοχεία, ειδικά μεθόρια ασημιού. Η παραδοσιακή διακόσμηση είναι ένα ευαίσθητο σκάφος που αναστρέφει λεπτό ασημένιο σύρμα σε όμορφη χειροποίητη διακόσμηση για τα περισσότερα οικιακά αντικείμενα. Τα αντικείμενα χρησιμοποιήθηκαν σε ειδικές εκδηλώσεις και συνομίλησαν για την κατάσταση και τον πλούτο των ιδιοκτητών.

Το βίντεο δείχνει πώς γίνεται ένα πέταλο και πώς τοποθετείται στο πόδι του αλόγου. Πρώτον, ο σιδεράς παίρνει ένα κομμάτι από σίδερο και το βάζει στη φωτιά. Περιμένει την θερμοκρασία να φτάσει στα 1200 μοίρες, για να μπορέσει να το χρησιμοποιήσει. Το κομμάτι του σιδήρου αφαιρείται από τη φωτιά και ο σιδεράς αρχίζει να το χτυπάει. Το έβαλε ξανά μέσα στη φωτιά και ξανακτύπησε το μέταλλο και το λυγίσει μέχρι να πάρει τη μορφή ενός πέδιλου. Μετά από αυτό, κάνει τρύπες για τα καρφιά. Ο σιδεράς βάζει το μέταλλο στη φωτιά ξανά, για να φτιάξει τα δύο άκρα, τα οποία είναι στραμμένα προς τα πάνω. Το κάμπτει λίγο και το πέταλο έχει γίνει. Τώρα πρέπει να το διαμορφώσει σύμφωνα με το πόδι του αλόγου. Το πέταλο δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο από το πόδι του αλόγου.

Το αντικείμενο που απεικονίζεται στην εικόνα είναι έργο τέχνης Δαμασκηνού.

Η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε είναι η μοναδική τεχνική της δημιουργίας αυτής της τέχνης από χάλυβα της Δαμασκού.

Τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι χάλυβας, χρυσός, ασήμι και πολλά άλλα.

Το όνομα προέρχεται από την πόλη της Δαμασκού, αν και η καταγωγή αυτής της τέχνης βρίσκεται στην Κίνα και την Ιαπωνία και φυσικά στην Περσία. Ωστόσο, στην Ισπανία και κυρίως στο Τολέδο, αυτή η λεπτή χαλυβουργία έγινε παλιά μία από τις πιο δημοφιλείς σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Αυτό το βίντεο δείχνει την τεχνική ενός κυρίου crafter αυτής της μεταλλικής τέχνης και τα βήματα που έγιναν για την επίτευξή της

Στο βίντεο ένας τεχνίτης δείχνει πώς γίνεται το παραδοσιακό χειροποίητο ροζ αλουμινίου (κάουν). Κατ 'αρχάς το μέταλλο τήκεται στη συνέχεια γεμίζει μια κενή μορφή (το καλούπι) με άμμο και το πιέζει. Παίρνει το λιωμένο υλικό από το φούρνο και ρίχνει μέσα στο καλούπι. Έβαλε καυτά κάρβουνα γύρω από το καλούπι. Μετά από λίγο καιρό σηκώστε το δοχείο από το μοτίβο και γυαλίστε το, πλύντε το και διακοσμήστε το. Τα ρομπότ αλουμινίου χειροποίητα από αλουμίνιο έχουν περάσει περισσότερα από διακόσια χρόνια από γενιά σε γενιά